നമ്മുടെ ജീവിത യാത്രയില്‍ നാം പോലുമറിയാതെ നമ്മെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ചില വ്യക്തികള്‍ ഉണ്ട്. കടന്നു വന്ന വഴികളില്‍ നമുക്കൊപ്പം സഞ്ചരിച്ചവര്‍., അവരോടൊപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങള്‍.., അവര്‍ പറഞ്ഞു തന്ന കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കാര്യങ്ങള്‍.., കളിചിരി തമാശകള്‍... ഒരു പക്ഷേ അവരുടെ സാമീപ്യം പോലും നമുക്ക് വളരെയേറെ സന്തോഷം പകരുന്നതാവും. പിന്നീടൊരിക്കല്‍ അവരില്‍ നിന്നും ഒരുപാട് അകന്ന് മറ്റൊരു വഴിയില്‍ സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോള്‍ പഴയെ കാലത്തെ പൊടിപിടിച്ച ഓര്‍മകളില്‍ ആ സുവര്‍ണ്ണ നിമിഷങ്ങള്‍ നാം ഓര്‍മിക്കും. അപ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ആ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ... അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത ഒന്നാണ്.
ഇനി കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം:
പഴയ കമ്പനിയില്‍ ഞാന്‍ ജോയിന്‍ ചെയ്യുന്ന സമയത്ത്, എന്‍റെ ടീമില്‍ ആകെ പത്തു പേരാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞ്, അതില്‍ ഒരു ചേച്ചിയെ മാത്രം പിന്നെയും കുറച്ചു നാള്‍ കഴിഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ പരിചയപ്പെടുന്നത്. ആദ്യ മാത്രയില്‍ തന്നെ വളരെ നല്ല അടുപ്പം തോന്നി. ജോലിയില്‍ വളരെയേറെ ആത്മാര്‍ത്ഥതയുള്ള വളരെ സോഫ്റ്റ്‌ ആയ ഒരു വ്യക്ത്തിത്വം. അക്ഷരങ്ങളെ വളരെയേറെ സ്നേഹിക്കുന്ന കലാബോധമുള്ള മനസ്സിന്‍റെ ഉടമ. വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ അടുത്തു.
ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടും അല്ലാതെയും എനിക്ക് വളരെയേറെ സഹായങ്ങള്‍ ചെയ്തു തരുമായിരുന്നു ആ ചേച്ചി. എന്‍റെ എഴുത്തിനെ ഇത്രത്തോളം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള മറ്റൊരു വ്യക്ത്തി ഈ ദുനിയാവില്‍ വേറെ ഇല്ലെന്നു പോലും പറയാം. ചേച്ചിയുടെ ആവശ്യപ്രകാരം ചേച്ചിക്ക് വായിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമായി "പച്ചപ്പിന്‍റെ നാട്ടുവഴികള്‍" എന്നൊരു ലേഖനം ഞാന്‍ എഴുതിയിരുന്നു. എന്‍റെ ജന്മ നക്ഷത്രം തന്നെയാണ് ചേച്ചിയുടെതും എന്ന സത്യം ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയത് വളരെ വൈകിയായിരുന്നു.
ചേച്ചിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ദിവസമായ വിവാഹ ദിനത്തിലും പങ്കെടുക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്കുണ്ടായി. കല്യാണത്തിനു ശേഷം ചേച്ചി മടങ്ങി വന്നപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദം മാറ്റമില്ലാതെ തുടര്‍ന്നു. എന്‍റെ സ്വന്തം ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഞാന്‍ അവരെ കണ്ടു തുടങ്ങിയ നാളുകള്‍. പിന്നൊരിക്കല്‍ ചേച്ചി Pregnant ആയപ്പോള്‍ ചേച്ചിയെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി ആയിരിക്കും ജനിക്കാന്‍ പോകുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ വെറുതേ പ്രവചിച്ചു. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസമായിരുന്നു എനിക്ക് മറ്റൊരു ജോബ്‌ ഓഫര്‍ വന്നതും ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നും ജോലി രാജി വെക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചതും. ഒടുവിലൊരുനാള്‍ ചേച്ചിയെ പിരിഞ്ഞു പോകേണ്ട ദിവസമെത്തിയപ്പോള്‍ വീണ്ടും കാണാം എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നും പടിയിറങ്ങുന്നത്.
പിന്നീട് ഞാന്‍ ഗള്‍ഫില്‍ വന്നതിനു ശേഷമാണ് ചേച്ചി ഒരു അമ്മയാവുന്നത്. എന്‍റെ കരിനാക്കിന്‍റെ ശക്തി ആണോ അതോ ദൈവത്തിന്‍റെ അനുഗ്രഹം ആണോ എന്നറിയില്ല, പ്രവചനം പോലെ തന്നെ ചേച്ചിക്ക് ഒരു പെണ്‍കുട്ടി പിറന്നു.
രണ്ടു മാസം മുന്‍പത്തെ അവധിക്കു നാട്ടില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പഴയ കമ്പനിയില്‍ പോയിരുന്നു. ഒരു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ചേച്ചിയെ ഞാന്‍ വീണ്ടും കണ്ട ദിവസം.ചേച്ചി അമ്മയായതിന് ശേഷമുള്ള ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ച. വളരെ സന്തോഷം തോന്നിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. പക്ഷേ കുട്ടിയെ ഇതുവരെ നേരില്‍ കാണാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന ഒരു വിഷമം മാത്രം ബാക്കി.
രണ്ടു ദിവസം മുന്‍പ്‌ ഫേസ് ബുക്കില്‍ ആ ചുന്ദരി വാവയുടെ പടം ചേച്ചി പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നു. ഒരു ക്യൂട്ട് വാവ. അത് കണ്ടപ്പോള്‍ ചേച്ചിയുടെ അനുവാദത്തോടുകൂടി തന്നെ ആ വാവയുടെ പടം ഇവിടെയും പോസ്റ്റ് ചെയ്യണം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. വാവയുടെ പടം മാത്രം പോസ്റ്റ് ചെയ്‌താല്‍ ഏതൊരു പോസ്റ്റിനെപ്പോലെയും അത് കടന്നു പോകുമെന്ന് തോന്നിയതിനാല്‍, ചേച്ചിയെപ്പറ്റിയും കുറച്ചു എഴുതട്ടെ എന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍, "നിന്‍റെ എഴുത്തല്ലേ.. എനിക്കിഷ്ട്ടാ നിന്‍റെ എഴുത്ത്... നീ ധൈര്യമായി എഴുതിക്കോളൂ" എന്നാണു ചേച്ചി മറുപടി പറഞ്ഞത്. ആ ഒരു ധൈര്യത്തിലാണ് ഇത്രയും എഴുതിപ്പിടിപ്പിച്ചത്‌.
ദാ ഇദാണ്‌ ചേച്ചിയുടെ ചുന്ദരി വാവ. പേര് നൈനിക.
